„Stare ciało”: od intymnego doświadczenia do kwestii politycznej

Książka. Poruszanie tematu starości poprzez ciało może wydawać się wyzwaniem wydawniczym. Starzejące się ciało, często nieobecne w przestrzeni publicznej, budzi niepokój i właśnie dlatego członkowie La Vie Vieille odważnie podjęli się zadania zmierzenia się z nim twarzą w twarz.

Stowarzyszenie, powołane w 2021 roku w następstwie pandemii COVID-19, ma na celu „wpływanie na politykę publiczną” związaną ze starzeniem się społeczeństwa. Pod żywym piórem Catherine Vincent, byłej dziennikarki Le Monde i członkini La Vie vieille, książka „Le Corps vieux” (Michalon, 192 strony, 18 euro) odtwarza pracę z jednego z jej seminariów w około dziesięciu artykułach, z których każdy reprezentuje etapy eksploracji na styku tego, co osobiste, i tego, co polityczne.

Zaprzeczenie przede wszystkim. Starzy często są inni. Błąd leży w błędnym poznaniu, trafnie zwanym „optymizmem”, który sprawia, że ​​ignorujemy wiek naszych tętnic, aby lepiej odeprzeć lęk przed ich zanikiem. Zwłaszcza że czas starości znacznie się wydłużył dla tych, którzy mają szczęście uniknąć choroby. Książka odróżnia zatem „młodych starców”, często na aktywnej emeryturze, od „bardzo starych”, którzy częściej zmagają się z cierpieniem choroby.

Łącząc słowa ekspertów i świadectwa, historię filozoficzną i refleksję etyczną, esej podejmuje próbę zdefiniowania tego indywidualnego i zbiorowego doświadczenia, przeżywanego przez każdego człowieka w jego własnym ciele, tak samo jak w oczach innych. W obliczu „zakłóceń, czy to fizycznych, sensorycznych, poznawczych, psychologicznych, czy egzystencjalnych” , chodzi o „szukanie gdzie indziej sposobu na dalsze istnienie w świecie” , zauważa Véronique Fournier, lekarka i założycielka Centre d'éthique clinique w Paryżu; znalezienie środków, aby „w miarę możliwości wyprzeć (własny) narcyzm” , nie „stając się zbyt obcym” dla siebie, dodaje pisarka Noëlle Châtelet.

Od seksualizowanego ciała i tabu, które je otacza (pierwsze badanie seksualności obejmujące osoby w wieku 70–75 lat we Francji pochodzi dopiero z 2016 roku), po cierpiące ciało, którego ból wciąż jest zbyt mało zbadany, od uzależnienia od najbardziej intymnych gestów, po ostateczne wybory u schyłku życia – udokumentowana praca delikatnie porusza różne skutki starości. I przypomina nam, że zaprzeczanie nie zachęca społeczeństwa do „zmiany sposobu, w jaki patrzy” na osoby starsze, „a tym bardziej na te bardzo stare, które traktuje bardzo źle”.

Pozostało Ci 19,28% artykułu do przeczytania. Reszta jest zarezerwowana dla subskrybentów.